Voy a llenar la Despensa


Hacía tiempo que no pensaba en eso,
lo que tanto me gustó en
Cosas que Nunca te Dije,
esto que hoy he recordado leyendo a Hache.
Hay que ahorrar plenitud, llenar la despensa
en esos días de paz y gloria
en que tenemos felicidad de sobras.
Guardaré un poco de amor, lotes de abrazos
y sacos de besos, cuando vuelva a tenerlos.





Guardaré cajas de risa, palets de ternura
y contenedores de romanticismo.
Pero por ahora seguiré haciendo viajes al vertedero,
a volcar sacos y más sacos de desprecio y desamor.

Aunque hoy sí guardaré paquetes de habilidad negociadora,
un lote de encanto personal adobado de persuasión,
ahora que he conseguido que me bajen el alquiler
92€ a fuerza de constancia, labia y persistencia.

Si ya me lo decía ese Nachete al que tanto quiero:
"eres tan persistente que no hay quien se te resista,
sigue así, conseguirás lo que quieres cuando lo necesites".

Y ahora que está guardado
lo único de lo que ahora dispongo,
a guardar la llave en lugar seguro,
igual que guardo el tabaco para encontrarlo
los días en que no queda.

Gracias, gente que me quereis,
gracias por recordarme que vale la pena
que sólo os siga a vosotr@s
dejando atrás a quien no me hace bien.












Guardaré vuestras sonrisas en el cajón de mi mesita.
Os quiero.
(dejaré algo de habilidad negociadora por si necesitais 
una reducción a alquiler también... os lo mereceis y os lo debo).

2 comentaris:

  1. Potser no cal que ens miris "només" a nosaltres, però deixar enrera a qui no et fà bé, això sí.

    Un petonet. Espero que aquest cop si surti el comentari.

    ResponElimina
  2. Ay, mi Rodríguez, que cielo eres! Guarda, guarda una porción de todo lo bueno - que en ti es mucho - para cuando no haya, y abre ese cajón cuantas veces haga falta, ya sea para llenarlo o para vaciarlo y volverlo a llenar.
    Gracias a ti por ese peazo corazón que tienes.
    Besos grandes, mi niña.

    ResponElimina

Digues, digues...