Karma i Fantasmes del Passat

Algú que m'estimo diu sovint
que la vida dona moltes voltes.
I ell les dóna, tú les dones,
jo les dóno,
però el passat
segueix allà sense pietat.
Segueix allà com un estaquirot
al mig de la porta de casa teva,
sense deixar entrar ningú,
ni tan sols qui fa temps
que esperes,
ni rebre allò que
realment mereixes.

Congelats ens quedem
quan se'ns planta davant
endimoniat, amb rencúnia,
dolor i crueltat.
El passat.
Ens intoxica el cor
amb anestèsia emocional,
que esdevé pedra amb
cara d'home, potent atractiu
per qualsevol menys
per aquest èsser sense nom
que ens estima molt
abans de conèixe'ns...

13 comentaris:

  1. el pasado es lo que tiene que es muy cabrón, porque te marca, porque eres tú.

    Pero vivimos en el mañana, no en el pasado, el hoy no existe, el ya, el ahora tampoco, porque ahora ya ha pasado, estás todo el tiempo, constantemente, incesantemente pensando en después, y después ya ha pasado.

    (esto lo dijo un filósofo, pero no me acuerdo del nombre... y lo remato yo, así que ya lo dije, ahora piensa en mañana, ves... ya ha pasado)

    ResponElimina
  2. En mi vida existe el presente y nada más, sólo lo que palpo, y nada más. El Carpe Diem es mi doctrina. Si estoy contigo, me valoras y me cuidas, yo te disfruto. Si me puteas y me ignoras, te abandono. Es el ahora el que vivimos, es el ahora el que construye el después, nuestro futuro.
    Hay AHORAs en que nos equivocamos y nos queda clavada la estaca del error, sólo con el Carpe Diem del dia a dia podemos anestesiar ese pinchazo constante del error que de ninguna de las maneras te dejan rectificar.
    Pero hay veces en que queda mal cicatrizada esa herida, pica y duele, por más Carpe Diem que le pongas... y el fantasma del pasado se panta en frente impidiendo el paso a todo lo bueno que llega a tu vida (aunque, por suerte, no me esté pasando ahora...).
    Es verdad que tú y yo algún día nos curaremos mútuamente esos demonios con una copita de vino delante, verdad? Si es que... no se puede ser tan sentimentaloide!
    Lo tengo en borrador en el "Club", y este 28 de diciembre (no olvidaré el día que es) brindaré por una buena causa, el Amor Libre.

    ResponElimina
  3. El pasado se va encargando de moldearnos.

    Va dejando sus marcas en nosotros y nos hace como somos.

    Algunos disfrutan revolcandose en el. Nada se puede hacer...

    Yo del pasado aprendo, pero me gusta el futuro ¿sabes por que? Porque es donde voy a vivir el resto de mi vida.

    Y tengo un principio; encontrar algo ilusionante cada dia.
    Y moverme para conseguirlo.

    esas cortinas de tristeza y dolor que a veces se presentan (sin invitacion) se corren dirigiendo los ojos a todo lo bueno que me ouede pasar hoy.

    ResponElimina
  4. No hay herida que no deje cicatriz, y más cuesta disimularlas a medida que pasa el tiempo por nosotros. Hay que saber vivir con las heridas sin permitir que nos nubles la vista. Son muy cabronas y si no luchamos nos acaban estropeando la piel del alma.
    Si señor, ¡CARPE DIEM!
    Besos grandotes.

    ResponElimina
  5. El passat t'encalça, per molt que hi vulguis fugir. T'amagues, et disfresses d'algú que no ets tu, però t'acaba atrapant, sempre. Però pel camí has trobat noves experiències, nous companys, nous records, que t'ajuden a superar aquell passat, a assumir-lo i a deixar-lo passar.

    ResponElimina
  6. Yo no pienso demasiado en el pasado. De hecho casi nada. Y como no pienso en él, ni se presenta siquiera. Bueno, o malo, tanto da.

    Supongo que en ése sentido yo lo tengo más fácil aunque lo aprendiese a hostias. Mi jefe (=mi padre) vivió los últimos diez años de su vida -en realidad más- con una enfermedad neurodegenerativa, progresivamente incapacitante y sin cura. Él me enseñó sin saberlo, a vivir hoy, con lo que tengo, hoy. Él lo hacía también sin saberlo. Y a pesar de, era una persona que vivía feliz. No conozco a muchas personas que puedan decir eso. Ni yo.

    Siendo así, se me grabó a fuego que el pasado siempre fue mejor. El día de ayer, siempre fue mejor, y siempre sería mejor que mañana. Pero aunque parezca negativo, con eso aprendí también que tenía que disfrutar el hoy, con lo que tengo hoy. Y ya no quiero dejar de hacerlo así. Porque justo el momento que vives, en realidad es el único que tienes. Mejor o peor, es así.
    Supongo que es fácil de decir, pero no tanto de hacer :/ Pero te digo una cosa: lo que no puedes dejar, es que el ayer enturbie ése hoy, porque hoy, será el pasado de mañana. Y el único día que no llegues a ese mañana, será el último. Vale la pena el esfuerzo, por mucho que cueste.

    Un beso, preciosa.

    ResponElimina
  7. Quizás este escrito pueda evocar lo contrario, pero hace años que soy feliz por lo que tengo, por lo que puedo esquivar, por quienes están conmigo y por quienes tengo la suerte de no tener ya. Por ser madre de un niño tan especial, compañera de un gato tan fiel, inquilina de una casa tan chula, amiga del mejor compañero de piso que se puede tener. Por ser creativa, combativa y abierta de mente. Por no haber muerto aquella noche en aquella estación... por poder aprender de mis errores y saber levantarme una y otra vez tras mis derrotas.
    Besos a tod@s, amig@s.

    ResponElimina
  8. wachuwichu wachuwa jajaja Es broma.

    Alguna palabra no sé lo que significa, pero en general aún me he defendido bien. Es lo que tiene haber visto de pequeño los partidos del barsa y el club super3 por la tv3.

    ¿Qué significa?
    sovint, estaquirot, rencúnia, èsser.

    Besossss

    Por cierto, tienes un muy buen blog. Te enlazo en el mio y asi te visito con mas comodidad.

    ResponElimina
  9. Gracias por visitarme, Miguelo.
    Así que veías los dibujos en TV3? què curioso...
    sovint significa "a menudo", estaquirot es "un poste tieso", rencúnia "rencor" èsser es "ser".
    Nos leemos!

    ResponElimina
  10. Esta claro que nuestro pasado nuestro es.
    Y ahí esta y ahí estará, esta en nosotros el saber controlarlo y vivir en el presente...

    Besos

    ResponElimina
  11. Hay momentos en que el pasado no te deja en paz, y tengo claro que sólo es cuando no se ha pasado página, no se cerró y hay que volver a encararlo, para cerrarlo o para reabrirlo continuar...

    ResponElimina
  12. Som.

    Som l'ahir, l'avui i ....... el demà

    Som.

    El desig, les pors, el plaer, el plor, la felicitat, el somriure, l'amor, l'odi, ............... , el sexe, l'art, la llum, la foscor, .....,

    Seguim, sent, el que som.

    Som, soc jo, ets tu, ....

    Som.

    Una forta abraçada a tothom.

    A.

    ResponElimina
  13. ecce homo....

    pero no significa que no podamos cambiar, somos evolutivos y, aunque cuesta acostumbrarse, el pasado es pasado porque queda atrás.

    la mejor medicina es una sonrisa a tiempo, el cuerpo manda, el cerebro obedece.

    abrazos

    pd. sólo siendo fielmente sincero, no te arrepientes de tus decisiones, esos errores sólo son consecuencia de los errores ajenos, la pureza no se puede corromper.

    ResponElimina

Digues, digues...